Er komt een klaag update. Bereid je voor. Heb je er geen zin in? Scroll dan vooral lekker verder naar de wel positieve berichten. Want HELP, Lola zit in een sprongetje. Drie maanden geleden kende ik het bestaan er nog niet eens van, maar inmiddels lijkt het wel niet meer over te gaan. Madame gaat van sprongetje naar sprongetje. Wat dat is een sprongetje? Het zijn ontwikkelingsfases in het leven van een baby. Een soort groeispurten die gepaard gaan met veel huilen, veel drinken en weinig slapen.
Een veel gehoord advies is blijven herhalen dat het een fase is, het voorbij is voor je het weet en echt maar tijdelijk. Maar je bent nauwelijks nog bekomen van de vorige of een nieuw sprongetje dient zich al weer aan. Een lesje in geduld kan ik je zeggen. Gelukkig (of niet) hebben we de Oei, ik groei app. Een soort van bijbel voor nieuwbakken ouders met tips en adviezen. En dus ook met een sprong alarm. Lola volgt ze op de voet, want op het moment dat wij denken: ‘wat heeft ze toch’ en ‘waarom huilt ze zoveel’ hoor ik een ‘pling’ op mijn telefoon. Ja, hoor we zijn in een sprong beland.
Lola is een bijdehante tante, houdt haar hoofdje goed omhoog, lacht geanimeerd als je gekke bekken trekt en begint vrolijk te spartelen als ik op mijn allerbest meezing met Beyonce. Ze ligt rustig 5 minuten tevreden op haar buikje op een kleedje en draaide zich vorige week voor het eerst om.
En toch moet ik zeggen dat we het regelmatig best zwaar vinden. We wonen natuurlijk ver van vrienden en familie, zijn onlangs verhuisd en hebben heel wat werk te verzetten, hebben gebroken nachten en kunnen Lola niet altijd goed peilen. En dat terwijl ze het eigenlijk fantastisch doet want op die sprongetjes na, is ze super tevreden. Ze slaapt goed (neeheee, nog niet door), drinkt goed (nog steeds uit de borst, hoeraaaa), huilt nooit zonder reden en groeit als kool (een kilootje per maand ongeveer).
Maar zonder familie om de hoek en een meisje dat weigert uit een flesje te drinken komt alle zorg op Jurgen en mij aan. Lang van huis kan dus niet. En dus vlieg je af en toe tegen de muren op. En dan rolt er een blog als deze uit. Oké, klaag modus uit. Want kijk eens, van dat lekkere bekkie daar krijg je toch instant energie? Ik wel! Overigens, deze blog is vorige week geschreven, dus fingers crossed dat Lola op het moment dat jullie dit lezen weer het zonnetje in huis is.
Ja heftig! Ik wil straks met kindje bij mijn vriend gaan wonen, maar zal dan wel bij mijn schoonfamilie in huis gaan zitten. Wordt ook wel wennen, zal mijn moeder wel gaan missen. Jullie doen het hartstikke knap hoor! Wat een prachtig kindje.